1. Mishandeling, geestelijke druk en controle
Om de familie-eer te beschermen kunnen mishandeling, geestelijke druk en controle worden ingezet. Hier zijn huiselijk geweld en eergerelateerd geweld vaak moeilijk van elkaar te onderscheiden. Meisjes krijgen vaak van jongs af aan waarschuwingen dat zij zich netjes moeten gedragen, en jongens wordt verteld dat zij op hun zusje(s) moeten letten. Hier kan geweld bij komen kijken: slaan, schoppen, bangmakerij, bedreigingen of strenge controle.

Wanneer er roddels ontstaan dat een meisje zich te ‘vrij’ gedraagt ten opzichte van jongens, zich te sexy kleedt, of wanneer een jongen zich niet ‘mannelijk’ genoeg gedraagt, kunnen de inperkende maatregelen ernstiger worden. De ouders sluiten haar bijvoorbeeld op in huis of houden haar thuis van school. Ook getrouwde vrouwen kunnen, zeker zolang ze in hun vruchtbare periode zijn, vergelijkbare controle en geweld vanwege de bescherming van de eer ervaren.

2. Huwelijksdwang
Een huwelijk waarbij één of beide huwelijkspartner(s) geen zeggenschap heeft over het sluiten van het huwelijk en daarmee niet instemt of onder geestelijke of lichamelijke bedreiging meewerkt aan het sluiten van het huwelijk.

Er is sprake van een gedwongen huwelijk wanneer:

• het huwelijk door een of beide aanstaande echtgenoten onvrijwillig wordt gesloten;
• sociale druk en psychisch en/of fysiek geweld, dan wel dreiging daarmee, gebruikt worden door de ouders en/of andere gezinsleden, familie en/of de gemeenschap.

Niet alle vormen van huwelijksdwang zijn een gevolg van een eerkwestie. Er kan ook een financiële of verblijfsrechtelijke reden aan ten grondslag liggen. Als een jongere een dergelijk huwelijk weigert, kan dit alsnog een eerkwestie worden vanwege de geschonden afspraken en kan eergerelateerd geweld een gevolg zijn.  

3. Verstoting
Verstoting is het ‘sociaal dood’ verklaren van een familielid: dit gebeurt openlijk en wordt echt ook zo uitgesproken. De verstotene moet ver van de familie gaan wonen, absoluut geen contact en steun meer zoeken, dan laat de familie deze persoon met rust.

Verstoting is soms de uitkomst van een bemiddeling als men geen andere oplossing voor een eerconflict vindt en men ook geen fysiek geweld wenst te gebruiken. Soms wil een slachtoffer zelf als uitkomst van een bemiddeling verstoten worden om dan een nieuw leven te beginnen. De familie moet hier dus wel mee instemmen en dit als zodanig benoemen: je bent mijn dochter niet meer.

4. Achterlating
Als de eer is aangetast of dreigt te worden aangetast, kan een familie de ‘eerschender’ achterlaten of terugsturen naar het land van herkomst. Dit gebeurt vanuit de verwachting dat zij daar, onder de hoede van grootouders of een oom en tante, beter beschermd is tegen eerverlies. 
Voorbeelden van achterlating:

• Een meisje gedraagt zich in de ogen van de gemeenschap te losbandig. Zij wordt naar het land van herkomst gestuurd om te voorkomen dat zij de eer van de familie schendt. Zij wordt daar ‘heropgevoed’ tot een ‘eervol’ meisje.
• Een meisje heeft de eer van de familie aangetast omdat zij geen maagd meer is. Om te voorkomen dat dit bekend wordt stuurt de familie haar terug naar het land van herkomst, eventueel om haar daar uit te huwelijken. Dit zelfde kan gebeuren met een jongen waarvan de familie vermoedt dat hij homo is.
• Een getrouwde vrouw schendt de eer van de familie. De gemeenschap roddelt over haar in hun ogen losbandige gedrag (ze flirt bijvoorbeeld met andere mannen, zou vreemdgaan of lesbisch zijn of heeft digitale contacten met andere mannen). Haar echtgenoot en/of schoonfamilie laat haar achter in het land van herkomst, waarmee zij hopen een einde te maken aan de roddels.
• Een vrouw kan ook door haar echtgenoot worden achtergelaten in het land van herkomst omdat hij haar te ‘westers’ vindt, of de voorkeur geeft aan een andere vrouw. De achterlating is dan een vorm van partnergeweld.

Niet alle vormen van achterlating, zijn een eerkwestie. Achterlating kan bijvoorbeeld ook een financiële reden hebben.

5. Eermoord
Moord uit naam van de familie-eer noemt men ‘eermoord’ of ‘eerwraak’. Degene die in de ogen van de familie en de gemeenschap de eer schendt, wordt vermoord. Dat kan zowel het meisje zijn dat (wellicht) geen maagd meer is en/of de jongen die haar ontmaagd heeft. Een getrouwde vrouw die is vreemdgegaan, of daarvan wordt verdacht, kan gevaar lopen. Ook haar minnar loopt gevaar. Als een stel op heterdaad wordt betrapt is de echtgenoot volgens de traditie gemachtigd ter plekke de ‘eer te herstellen’. Familieberaad is dan niet nodig. Moord is het uiterste middel. De meeste families gaan hier pas toe over wanneer ze geen andere uitweg meer zien.

6. Trotsmoord
Soms is niet de seksuele eer van de vrouw, maar de mannelijke trots in het geding. In traditionele families hoort de vrouw haar man te gehoorzamen, zij is zijn bezit. Zijn mannelijke eer wordt aangetast als zijn vrouw zijn gezag ondermijnt, bijvoorbeeld doordat zij wegloopt nadat ze herhaaldelijk is mishandeld of om haar kinderen te beschermen. Een manier om zijn eer te redden is door haar te doden.

8. Genezingsrituelen en bezweringen
Vrouwen en mannen met homoseksuele, lesbische, biseksuele of transgender gevoelens staan vaak onder grote druk van de familie om niet voor deze gevoelens uit te komen. In een groepscultuur waarin de familie-eer erg belangrijk is, voldoen zij niet aan de codes voor mannelijkheid en vrouwelijkheid. Het openlijk uitkomen voor gevoelens of het aangaan van een relatie met iemand van dezelfde sekse wordt gezien als ‘eerloos’. Om de familie-eer te beschermen moet diegene onder dwang soms een ‘genezingsritueel’ of bezwering ondergaan. De familie wil zo hun familielid ‘hetero’ maken, tot een ‘echte’ vrouw of man. Deze rituelen gaan vaak met geweld en grote geestelijke druk gepaard.

Huwelijkse gevangenschap
Huwelijkse gevangenschap betekent dat vrouwen tegen hun wil gedwongen worden om getrouwd te blijven in een religieus huwelijk. Deze vrouwen worden gevangen vrouwen genoemd. In de situatie van huwelijkse gevangenschap zijn vrouwen (meestal) wel gescheiden uit een burgerlijk huwelijk naar het recht van het land van verblijf, terwijl zij niet kunnen scheiden uit het religieuze huwelijk of burgerlijk huwelijk naar het recht van het land van herkomst van een of beide partners, omdat hun echtgenoot hier niet aan meewerkt.